Czytanie do brzuszka

Niegdyś uważano, że dziecko przebywające w brzuchu nic nie czuje, nie słyszy, że uczy się wszystkiego dopiero po urodzeniu. Dzięki badaniom psychologii prenatalnej wiemy, że maluszek w brzuszku już sporo potrafi. Fika koziołki, zaciska i otwiera piąstki a nawet potrafi zagospodarować czas zabawą z pępowiną. Potrafi również reagować na dochodzące z zewnątrz bodźce. Nasz Synek doskonale komunikuje się ze swoim Tatą. Od kilku miesięcy żywo reaguje na jego głos, odpowiada na pukanie w brzuszek. Mam wrażenie, że bardzo lubi przebywać w towarzystwie swojego Taty. Przytula się do jego policzka a czasami brutalniej manifestuje swoją obecność. Siarczystymi kopniakami pokazuje, że to jego domek. Mężowi wtedy głowa odbija się od brzucha i podskakuje. Mogę położyć rękę na brzuszku a Malec nawet nie drgnie. Wystarczy, że Krzysiowy Tato położy ciepłą dłoń a Syn od razu reaguje. Uwielbiam także monologi mojego Męża, skierowane w stronę brzucha. 

Nasz Maluszek, mieszkaniec mojego brzuszka, słyszy. Wsłuchuje się w bicie mojego serca i rozpoznaje mój głos. Jestem pewna, że tak jest. Będąc w połowie ciąży próbowałam mówić do dziecka. Objaśniałam np., że jedziemy samochodem i mówiłam, co robię w danym momencie. Co innego jest kierowanie słów bezpośrednio do brzucha a co innego mówienie w przestrzeń. Szybko zrezygnowałam z tego typu pogaduszek, bo wydały mi się dość dziwne. Jakiś czas temu przeczytałam, że warto czytać nienarodzonemu dziecku. Maleństwo po urodzeniu jest w stanie rozpoznawać bajkę, którą słyszało będąc w łonie mamy i uspokoić się przy niej. Skoro preferencje muzyczne można wynieść z brzuszka, to pewnie to samo tyczy się bajek. Czytam Synkowi bajki. Serię czytania zaczęłam od ulubionych książek z dzieciństwa mojego Męża. Takie czytanie, to świetna sprawa. Polecam.